Anima i Manga - japońskie tsunami nad Polską

Cytat:

Moja córka od pewnego czasu chodzi na spotkania do Stowarzyszenia Animy i Mangi. Co to jest? Jest to jedno z pytań, zadanych telefonicznie dyżurującym w Punkcie Informacyjnym o Sektach i Nowych Ruchach Religijnych w Białymstoku. Słowo manga (dawny zapis mangha) pochodzi z języka japońskiego i oznacza w wolnym tłumaczeniu "niepohamowane obrazy". Jest to swoisty japoński styl rysowania oraz wizualnej narracji. Dzisiaj tym słowem określa się japońskie komiksy. Słowo anime oznacza zaś japoński film animowany oparty na mandze. Charakterystycznymi cechami anime są nienaturalnie duże oczy i dziwne, a zarazem imponujące fryzury. W polskiej telewizji mogliśmy oglądać przez dłuższy czas japoński serial anime "Czarodziejka z Księżyca". Z tego typu gatunkiem związane są również popularne dziś "Pokemony". Anima i Manga posiada obecnie bardzo wielu sympatyków. Powstają Kluby i Stowarzyszenia Animy i Mangi. Zwolennicy tego gatunku uważają animę, powstałą na bazie mangi za fenomen na skalę światową. Twierdzą, że jest to jednocześnie i produkcja masowa i niepowtarzalna sztuka, popkultura i historia, kicz i dzieło, rzeczywistość i fantazja jednocześnie. Należy zaznaczyć, że tego typu produkcja skierowana jest nie tylko do dzieci, ale również do dorosłych. Anima i manga dzieli się bowiem na wiele gatunków. I tak np. "Shojo" jest mangą dla dziewcząt (charakteryzuje ją kwiecistość i wątek miłosny), "shonen" - dla chłopców, zaś "hentai" to manga erotyczna dla dorosłych. Nie należy dziwić się, że anima i manga zyskuje dziś coraz to nowych zwolenników. Filmy tego typu mogą rzeczywiście zaskakiwać i przyciągać widza swoją różnorodnością, rysunkiem, akcją. Propagatorzy tego gatunku podkreślają, że w przeciwieństwie do komiksu w stylu amerykańskim, postacie tworzone w mandze są pełniejsze i bez względu na to czy są pozytywne, czy negatywne, mają swoistą osobowość. Każda z tych postaci jest tak pomyślana, aby była mieszanką sprzeczności. I rzeczywiście, w porównaniu z amerykańskim scenariuszem, gdzie praktycznie od razu wiadomo, kto jest zły, a kto dobry i jakie będzie zakończenie, manga jest nieprzewidywalna, w niej zdarzyć się może wszystko. Aby jednak zrozumieć dlaczego tak się dzieje, powinniśmy uświadomić sobie, że manga jest wytworem kultury Japonii, jej tradycji, zwyczajów, obrzędów, które bardzo ściśle wiążą się z narodową religią Japończyków, shintoizmem. Shintoizm jest religią skoncentrowaną na siłach natury, uznawanych za przejaw nadprzyrodzonej energii. Zjawiska przyrody: słońce, burzę, piorun, morze lub takie zjawiska dobroczynne jak zwierzęta, góry, kamienie, żywność, ryż, drzewa, źródła pojmowano jako uduchowione czy zamieszkane przez duchy, które czynnie oddziałują na życie ludzkie. Dlatego podstawowym pojęciem shintoizmu jest kami czyli istota wyższa, obdarzona ponadludzką siłą (bóstwo, duch). Stąd właśnie samo słowo shintoizm tłumaczy się jako "droga ustanowiona przez bóstwa", "ład ustanowiony przez kami". Shintoistyczny kult połączony z takimi formami wierzeń popularnych, jak wywoływanie duchów, wróżbiarstwo, przesądy, magia lecznicza, legł u podstaw mangi. Nic więc dziwnego, że świat mangi, to świat, w którym toczy się nieustanna walka, w którym istnieje co prawda podział na dobrych i złych bohaterów, ale nie jest on jednoznaczny, ponieważ pierwiastki dobra i zła mieszają się ze sobą. Takie rozumienie świata wynika z zupełnie obcej nam koncepcji, zgodnie z którą dobro jest drugą stroną zła i odwrotnie. W kulturze Wschodu nie ma znanego nam z Biblii bezkompromisowego zwalczania się sił światła i ciemności, Boga i szatana. Manga uruchamia wyobraźnię, oddziałuje niezwykle mocno i sugestywnie na psychikę. To oddziaływanie niezauważalnie zmienia sposób myślenia i działania odbiorców, prowadząc do stopniowego odrzucania dotychczasowego systemu wartości. Pokemony Jednym z najbardziej znanych przykładów filmu z rodzaju animy i mangi jest film i serial o pokemonach czyli "kieszonkowych potworkach", bo tak można przetłumaczyć skrót pochodzący od angielskiego zwrotu "pocket monsters". Pokemony znane są nie tylko z serialu i obecnie już dwóch filmów pełnometrażowych. Wizerunki tych stworków na okrągłych kartonikach możemy w dużych ilościach znaleźć w kieszeniach ubrań naszych dzieci, na ich biurkach, w piórnikach. Owe kartoniki dzieci znajdują w chipsach. Zresztą słowo "znajdują" jest w tym przypadku bardzo łagodne. Należałoby raczej powiedzieć, że dzieci "polują" na nie. Poszukiwania są dodatkowo podsycane przez reklamy telewizyjne. Zdarzają się przypadki, że paczka pełna chipsów wędruje do kosza na śmieci po wyjęciu z niej obrazka z pokemonem. Oprócz wizerunków pokemonów w chipsach, dzieci zbierają również karty, które można kupić osobno lub jako dodatek do jednego z wielu czasopism pt. "Pokemon". Zarówno karty jak i okrągłe kartoniki służą do gry oraz do wymiany. Wiele różnych firm, wykorzystując masowe zainteresowanie dzieci pokemonami, zarabia ogromne pieniądze, ozdabiając swoje produkty wizerunkami tych dziwnych stworków. O co w tym wszystkim chodzi? Dlaczego dzieci z taką pasją zbierają pokemony? Wszystko zaczęło się od japońskiego filmu, którego bohaterem jest chłopiec o imieniu Ash. Marzy on o tym, aby zostać najlepszym trenerem pokemonów na świecie. Aby zrealizować swoje marzenia musi złapać jak najwięcej dzikich pokemonów. Nie jest to jednak proste, gdyż każdy z nich posiada specjalne moce i zdolności. Chcąc schwytać nowego pokemona, Ash musi wystawić do walki już oswojone pokemony, które posiada. Kim albo czym są pokemony? To fantastyczne postacie, które żyją w świecie ludzi. Jest ich wiele. Dotychczas wyróżniono piętnaście gatunków związanych z żywiołami. Są pokemony wodne, elektryczne, lodowe, roślinne, walczące, toksyczne, ziemne, psychiczne, upiorne itp. Każdy pokemon jest więc przypisany do jakiegoś żywiołu i ma sobie właściwe sposoby i metody walki, którymi może pokonać przeciwnika np. uderzanie, pisk, trujący gaz, mrożenie ofiary, wywoływanie zamieszania, zjadanie snów, hipnoza, paraliżowanie. Pokemony mogą też ewoluować dzięki doświadczeniom nabytym w walce, tzn. zmieniają swój wygląd, stają się silniejsze i nabywają nowych zdolności. Pomimo swoich straszliwych możliwości i mocy są przedstawiane jako istoty sympatyczne, godne zaufania i bliskie człowiekowi. Mamy tu więc do czynienia z mieszaniem się wartości, co dotychczas było obce naszej kulturze, wyrosłej na tradycjach chrześcijańskich. Ten zdawałoby się fantastyczny świat staje się bardziej zrozumiały, jeśli spojrzymy nań przez pryzmat kultury i systemu wierzeń Japonii - shintoizmu. Religia ta polega głównie na oddawaniu czci naturze, której elementy, takie jak ziemia, słońce, woda, skały, drzewa są personifikowane i czczone. Wierzy się, że za mocami przyrody kryją się bóstwa i demony, przy czym zło wcale nie musi być jednoznacznie złe, a dobro - jednoznacznie dobre. W filmie o pokemonach zachęca się dzieci, aby grały w gry, w których będą miały okazję naśladować Asha - głównego bohatera, tzn. będą mogły zostać Pokemon Trenerami a nawet Mistrzami Pokemonów. W tym celu muszą nie tylko "złapać" i "wytrenować" jak największą ilość pokemonów, ale też przy ich pomocy pokonać innych Pokemon Trenerów. Kiedy gracze ustawiają swoje pokemony do walki, posługują się takimi mocami, jakie przypisane są danemu pokemonowi, a więc walczą przy pomocy gniewu, trucizny, ognia. Mogą też atakować wysyłając przekleństwo amnezji, zamieszania, paraliżu albo ospałości. Wiele gatunków pokemonów obdarzonych jest mocami parapsychicznymi: hipnozą, czytaniem myśli, teleportacją, wywoływaniem bólu głowy itp. Ktoś może wzruszyć ramionami i powiedzieć: "Przecież to tylko zabawa". Tak, to prawda, to tylko zabawa, ale zabawa w zabijanie, niszczenie, rzucanie przekleństw, zaklęć czy czarów. Pamiętajmy, że jedną z form uczenia się w okresie dzieciństwa jest właśnie zabawa, zaś w zabawie z pokemonami chodzi głównie o zdobywanie władzy. Im więcej pokemonów posiada gracz, tym większą może poszczycić się mocą. Dzieci gromadzą ją staczając pojedynki z innymi graczami i zdobywając punkty. Chęć bycia najlepszym doprowadza do tego, że dzieci zaczynają uciekać się do pobić i kradzieży, aby tylko zdobyć upragnione karty z pokemonami. Oto kilka przykładów. "W Nowym Jorku dziewięciolatek uderzył nożem trzynastolatka w kłótni o karty. Czternastolatek w Kanadzie został zraniony nożem w ramię w podobnych okolicznościach. Na Florydzie pewien trzynastolatek został wyrzucony ze szkoły za to, że zaatakował nauczyciela, który chciał mu odebrać karty. Pewna nauczycielka z Connecticut opowiadała o jedenastolatku, który zaatakował innego chłopca żyletką. Kiedy z nim rozmawiała stwierdził, że był zainspirowany różnymi pokemonami, które atakują swoich przeciwników raniąc ich ostrymi narzędziami. Powiedział też, że chce zdobyć władzę nad swoimi kolegami z klasy."¹ Niech powyższe przykłady będą przestrogą przed pewną modą, w tym wypadku na pokemony. Moda ta z pewnością wcześniej czy później przeminie, ale spustoszenie, jakie poczyni w psychice i sumieniach naszych dzieci pozostanie, kształtując ich postawy wobec życia i otaczającego świata. ¹ Jackson J.P. Handel duszami naszych dzieci. Studium o Pokemonie. Wrocław, 2001, s. 28-29.

[link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez YASHA dnia Sob 12:22, 31 Paź 2009, w całości zmieniany 2 razy

Post został pochwalony 0 razy

to kiedy podbijamy swiat i zmieniamy go ku chwale szatana?

Post został pochwalony 0 razy

juz zaczelismy ...............

Post został pochwalony 0 razy

Dżichaaad bracia i siostry.

Plan działania jest następujący:
* Yasha zbiera zbrojnych i ustawia muła-półapkę pod wejścim do toruńskiej twierdzy ojca dyktatora ... eee dyrektoa znaczy się
* Gośka szyje maskotkę cipokomona faszeruje ją wąglikiem i wysyła na adres czasu miłosierdzia
* Patsy wykona zamach samobójczy w siedzibie naszej diecezji (z braku dostępu do C4 materiał wybuchowy zastąpią skoróbki z jajek niespodzianek wypełniona wodą i proszkiem do pieczenia)
* Dziki rozpoczyna strajk głodowy, doustnie przyjmując jedynie substancje płynne
* Kwak odpowiedzialny jest za propagandę - obklei miasto plakatami PokePower !!!
* Marcin pisze petycję do ministerstwa oświaty o wycofanie z kanonu lektur mitów greckich i rzymskich (za bezwstydne szeżenie politeizmu i pogańskich bożków)
* Tomek i Aśka zakładają kapelę a w muzyce podprogowo dodadzą rozkazy do natychmiastowego podpożądkowania się świętym cipokomonom

Do dzieła ... I pamiętajcie nikt przed nami nie ucieknie ("Gott'a catch them all")

Post został pochwalony 0 razy

a ja pracuję pilnie nad powiększaniem naszych szeregów

Post został pochwalony 0 razy

Blow'em all up into heavens!

Post został pochwalony 0 razy